Laatst vertelde iemand dat bloemen een geluidje maken wanneer ze worden afgesneden. Het is niet hoorbaar voor het menselijke blootoor, dat grofgesneden flaporgaan, neenee, daar zijn bloemen veel te verfijnd voor. Het gebrom van de wasmaaier, de elektrische hegversnipperaar of het genadeloze dzjenggg van de onkruidverdamper, ja dat horen we wel. Maar bloemen? Bloemen zijn stil.
Bloemen koop je in een winkel en zet je in een vaas. Stille levens in de knop gebroken, afgesneden van vruchtbare grond om in een iel vaasje op een keurig afgestofte vensterbank mooi staan te zijn voor de vergetelheid. Eén week, als het meezit. Daarna de kliko.
Wat voor geluid zouden ze maken? Een angstige piep? Een hard edoch onhoorbaar AUW? Of een zucht van verlichting, snakkend naar de laatste adem,
Phiiiiihoem?
Dag, lieveling.
Dag Boterbloem.
Poetry Affairs 