Wie had ooit kunnen bedenken dat moederschap en kwantumfysica twee benaderingen zijn van hetzelfde verschijnsel, van onvoorstelbaar mededeelzame deeltjes die op verkenning gaan, die een boomhut bouwen in je tuin. Wie had kunnen bedenken dat lichtjaren van elkaar verwijderd een deel van jou en een deel van hem voor eeuwig met elkaar verstrengeld zullen zijn, dat ontdekkingsreizigers vanaf de bank in de woonkamer naar je roepen ‘we hebben twee gevangenen!’ en een emmer met een gat – laat dat nou nét die ene emmer die nog heel was – en dat die emmer niet meer past, ook emmers hebben zwarte gaten
waar alles in verdwijnt
Eerder verschenen in: MUGzine17
Poetry Affairs 