Dagelijks betreden honderden bezoekers de trap tussen de entree van de Koninklijke Bibliotheek en de hal daarboven, waarachter de ingang van de leeszaal schuilgaat. Mensen met het hoofd in de wolken, de voeten mechanisch van de ene naar de andere trede verplaatsend. Mensen die behoedzaam trede voor trede de maatschappelijke ladder beklimmen, en mensen die een paar treden overslaan terwijl ze met haastige spoed naar beneden struikelen. Mensen die opgaan in de dingen die te doen staan, of de dingen die geweest zijn. Maar waar bevinden ze zich ‘nu’?
Om de traplopers (daarbij) stil te laten staan, zetten we het geschreven woord in – want dat doet de KB. En waar komt het geschreven woord nou mooier tot bloei dan in de poëzie? De KB-Collectie staat bol van de poëzie, vergeten en gevierde woordkunstenaars die we willen verbinden met het hier-en-nu. Dat doen we door de trap die de twee onooglijke stukjes ruimte met elkaar verbindt, te vervrolijken met poëzie. Het idee is om het geschreven woord te vieren door via die trap een gedicht te laten verschijnen, door bijvoorbeeld met AR een laagje te leggen om de werkelijkheid, waardoor je bij het bestijgen van de trap woorden uit een gedicht te zien krijgt, of te horen als je op een bepaalde trede gaat staan. Een andere optie is het ‘projecteren’ of zichtbaar maken van gedichten via de wand naast de trap. Liefst in interactie met bezoekers, bijvoorbeeld door woorden, zinnen of gedichten te laten toevoegen door het ‘gewone’ publiek, of te laten genereren met AI, en door activiteiten te programmeren rondom poëzie.
Poetry Affairs 