A restless mindis like restless legskeep moving‘cause they won’t stop itching,won’t stop scratching the surfaceuntil they unburiedwhat lies beneath. A restless mindis like a puppy-dog tailwiggling and winingto get a sparkle of attention. Writing poetry with a restless mindor writing at all, or a mind of its own, for that matteris like trying to tameaMeer lezen over “how to write poetry with a restless mind”
Auteur archief:Poetry Affairs
Poëzie horen in het zoemen van een mug
In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met poëzie. Zo schrijf ik al vanaf het eerste nummer de korte intro’s van het kleinste poëziemagazine van de lage landen. MUGzine is een mini-uitgave van poëzie en beeld, het formaat is A6 en elk nummer heeft 16 of 20 pagina’s. Wat begon als een bescheiden experimentMeer lezen over “Poëzie horen in het zoemen van een mug”
De teringtakkefee
Mijn zoon vraagt ‘Wat is tering? De takketeringfee die alles verziekte met haar teringtoverkunsten.’ Ik: ‘Nou die kabouter kan wel vloeken zeg’ Zoon: ‘tis de Rat’ (Paul Biegel mijn kinderboekenheld!!!) In de woonkamer intussen: twee blote voeten, de rest van de puber verdwenen achter de bank. Ze zoekt haar konijn dat niet onder de bankMeer lezen over “De teringtakkefee”
Koorddansen
De tijd heeft zich uitgerold tot een dunnedraad, een zilveren snaar van gesponnenverwachtingen. Het koord zingt onder jevoeten, fluistert verhalen van wolkenlopersen luchtacrobaten die dansen met de wind.Je lijf is een veer, een vogel, elke stapeen sprong in het onbekende. Hier,op de grens van vallen en vliegen,schrijf je met elke stap een verhaal datzweeft, opMeer lezen over “Koorddansen”
Van je voetstuk
Daar sta je dan. De laatste keer in dittheater, tussen spiegel en publiek, hetego nog eenmaal gestreeld. Een beetjerondwaren op een podium, in de spotlights,op je zelfgecreëerde voetstuk. Gefrommelin de marge. Ladder in pantyOorbel kwijtSjaal verloren Is dat het script? Hoog in de coulissen klimt een kater,regisseur van de achtergebleven stilte. Fluisteringen in het duister,Meer lezen over “Van je voetstuk”
ruimtevaarders in de liefde
Soms wou ik dat de aarde plat was. Dat de zwaartekracht wat makkelijker losliet. Eenmaal op aarde kom je er niet van af zonder definitief afscheid. We hebben geen tweede planeet zoals deze, wel een heel stelsel met zon, maan en sterrengruis. Er is zelfs een Rode Dwergplaneet, maar een andere aardbol is nog nietMeer lezen over “ruimtevaarders in de liefde”
Phiiiiihjoem
Laatst vertelde iemand dat bloemen een geluidje maken wanneer ze worden afgesneden. Het is niet hoorbaar voor het menselijke blootoor, dat grofgesneden flaporgaan, neenee, daar zijn bloemen veel te verfijnd voor. Het gebrom van de wasmaaier, de elektrische hegversnipperaar of het genadeloze dzjenggg van de onkruidverdamper, ja dat horen we wel. Maar bloemen? Bloemen zijnMeer lezen over “Phiiiiihjoem”
Scharrelruimte
Creativiteit vraagt om een speeltuin, om scharrelruimte voor vrije gedachten. Knellende deadlines, smart geformuleerde korte termijn doelen, ze nodigen bepaald niet uit om buiten de gebaande kaders te gaan. Organisaties die zelf geen vrije denkruimte creëren, halen de mosterd graag van buiten. Creativiteit op afroep, het opentrekken van een blik kunstenaars met de garantie opMeer lezen over “Scharrelruimte”
Het is altijd de zee
Voor je ligt de zee. Het kind dat je was,het mollig lijfje opgetild, je vader met zijnvoeten in het nazomerzand. Je ogen reikenverder dan de horizon. Wat weet je vanverlangens in de golven, de tijd die vloeitis reeds een foto in de verte, een vergeeldevoetnoot bij het heden. Wanneer je terugkomt,elk jaar een andere kust,Meer lezen over “Het is altijd de zee”
In het nachtruim
We varen de nacht in met een ruimteschip vol donkere gedachten. De jongen ligt naast me in een zacht moment, in goudomrande uren. Het licht verandert ons, we spinnen draad van stro. Hij vertrekt op sokken, laat een spoor van zand dat ik in de verste verte niet kan volgen. Lees verder in MUGzine 23
Poetry Affairs 